M. den Heijer, T.J.P. van Os van den Abeelen

Consideransen van EU-richtlijnen zijn in de afgelopen decennia uitgedijd en deels gedeformeerd door veelvuldige normatieve pseudo-artikelen en parafraseringen. De EU heeft interne (niet-bindende) regels die dat niet toestaan. Het kan zorgen voor verwarring voor gebruikers van de richtlijnen en voor ongewenste extra ruimte voor de lidstaten die de richtlijnen moeten omzetten in natio­nale wetgeving. Dat moet worden tegengegaan en de hoop is dat het Europese Hof van Justitie in een nu aanhangige zaak uitdrukkelijk zal uitspreken dat dergelijke overwegingen geen ‘kracht van wet’ hebben.