Resultaat 1–12 van de 19 resultaten wordt getoond
R.H.M. Pierik
In de discussie over de afnemende vaccinatiegraad stellen sommigen dat de schadeclaim wel eens zou kunnen bijdragen aan de bescherming tegen mazelenuitbraken. In dit artikel onderzoek ik de mogelijkheden van het aansprakelijkheidsrecht in deze discussie. Ik concludeer dat deze privaatrechtelijke benadering niet de meest voor de hand liggende is om het volksgezondheidsprobleem van afnemende vaccinatiebereidheid aan te pakken.
Opinie | Opiniërend artikelapril 2020AA20200332
I. Giesen
In deze bijdrage staat de bewijslastverdeling in een procedure tot verkrijging van schadevergoeding tegen een arts, wegens schending van zijn informatieplicht, centraal. Betoogd wordt dat het recht op zelfbeschikking niet alleen van invloed is op de zorgvuldigheidsnorm waaraan de arts dient te voldoen, maar ook een rechtvaardiging kan zijn voor een verdergaande afwijking van de hoofdregel van bewijslastverdeling. Daarbij wordt ook het Duitse recht aan een beschouwing onderworpen.
Verdieping | Studentartikelseptember 1996AA19960534
F.C.B. van Wijmen
Eind mei 1990 is bij de Tweede Kamer een ontwerp van Wet geneeskundige behandelingsovereenkomst ingediend, waarin het beginsel, dat voor medische behandeling op deugdelijke informatie gebaseerde toestemming vereist is, een centrale plaats inneemt. Zeer veel mensen zijn niet in staat tot het geven van een dergelijk 'informed consent'. Voor plaatsvervangend beslissen en andere vertegenwoordigingssituaties in het kader van de individuele gezondheidszorg bevat het ontwerp ook een regeling. Voor meerderjarige onbekwamen is die, mede in relatie tot andere huidige en toekomstige wetgeving, voor verbetering vatbaar.
Overig | Rode draad | De positie van onbekwamen in het rechtapril 1991AA19910307
E.H. Hondius
Ewoud Hondius duikt diep in de archieven om de door Cicero bedachte kwestie 'De koopman van Rhodos' onder onze aandacht te brengen.
Opinie | Columnjanuari 2019AA20190026
W.D.H. Asser
Bewijsrisicoverdeling verlangt objectieve criteria. De hoofdregel van artikel 150 die verwijst naar de toepasselijke materiële rechtsregels, is Duits. De op de eisen van redelijkheid en billijkheid gebaseerde uitzondering is wel typisch Nederlands maar sluit met zijn basis in het ongeschreven objectieve recht aan bij de theoretische grondslag van de hoofdregel.
Bijzonder nummer | Duits rechtjuli 2014AA20140536
W.H. van Boom
Hoge Raad 12 november 2021, ECLI:NL:HR:2021:1677 (Arvato I) en Hoge Raad 10 juni 2022, ECLI:NL:HR:2022:861 (Arvato II)
Annotaties en wetgeving | Annotatieapril 2023AA20230282
H.N. Schelhaas
Hoge Raad 2 juni 2023, ECLI:NL:HR:2023:835, RvdW 2023/612 en Hoge Raad 8 september 2023, ECLI:NL:HR:2023:1197, NJ 2023/333
Annotaties en wetgeving | Annotatiejanuari 2024AA20240049
A.W. Jongbloed
Hoge Raad 26 november 2021, ECLI:NL:HR:2021:1776, RvdW 2021/1152
Annotaties en wetgeving | Annotatieapril 2022AA20220300
J.W. Ouwerkerk
Annotaties en wetgeving | Annotatiejuni 2018AA20180519
december 2007
A.T. Marseille
juni 2003
R. de Lange
C.W. Maris
Rawls’ rechtvaardigheidstheorie geeft aan hoe we vreedzaam kunnen samenleven ondanks onze diepe levensbeschouwelijke meningsverschillen. De oplossing is wederzijdse verdraagzaamheid en gelijke individuele vrijheid. Staatsrechtelijk impliceert dit een neutrale democratische rechtsstaat die zich concentreert op het verdelen van goederen die iedereen nodig heeft, ongeacht zijn levensideaal: klassieke vrijheidsrechten, politieke participatierechten en sociaaleconomische rechten.
Blauwe pagina's | Rechtvaardigheidoktober 2018AA20180772
In de discussie over de afnemende vaccinatiegraad stellen sommigen dat de schadeclaim wel eens zou kunnen bijdragen aan de bescherming tegen mazelenuitbraken. In dit artikel onderzoek ik de mogelijkheden van het aansprakelijkheidsrecht in deze discussie. Ik concludeer dat deze privaatrechtelijke benadering niet de meest voor de hand liggende is om het volksgezondheidsprobleem van afnemende vaccinatiebereidheid aan te pakken. 
Rawls’ rechtvaardigheidstheorie geeft aan hoe we vreedzaam kunnen samenleven ondanks onze diepe levensbeschouwelijke meningsverschillen. De oplossing is wederzijdse verdraagzaamheid en gelijke individuele vrijheid. Staatsrechtelijk impliceert dit een neutrale democratische rechtsstaat die zich concentreert op het verdelen van goederen die iedereen nodig heeft, ongeacht zijn levensideaal: klassieke vrijheidsrechten, politieke participatierechten en sociaaleconomische rechten. 
