Wat zijn de juridische en praktische consequenties van niet-deelname, door de verwerende staat, aan zeerechtarbitrage? Deze vraag wordt behandeld door de niet-deelname van Rusland aan de Arctic Sunrise-arbitrage en de niet-deelname van China aan de arbitrage inzake de Zuid-Chinese Zee, te bestuderen en deze procedures met elkaar te vergelijken. Hoe ver moeten de arbiters gaan om, ondanks de afwezigheid van één van de twee partijen in het geschil, toch tot een gebalanceerd oordeel te komen? Moeten de arbiters dan zelf maar argumenten gaan bedenken die de niet-deelnemende Staat mogelijk had kunnen opwerpen of gaat dat te ver?