Beschermingsmaatregelen zoals curatele, bewind of mentorschap zijn een ingreep in de juridische autonomie van de betrokkene. Ze zijn bedoeld als ultimum remedium en horen – mede gelet op het VN Gehandicaptenverdrag – slechts te worden opgelegd indien betrokkene zelf niet staat is zijn belangen adequaat te behartigen. In de praktijk blijkt het echter voor te komen dat sommige hulpverlenende instanties structureel op een beschermingsmaatregel aansturen, hetgeen onder omstandigheden leidt tot onnodige oplegging van een beschermingsmaatregel op oneigenlijke gronden.